Pirimin aşkıyla yollara düştüm,
Gönlümün sultanı Pir Hacı Bektaş!
Nail olam diye dağları aştım,
Ocağında özüm var Hacı Bektaş!
Ahir zaman geçti söylenir ismin,
Hakkın huzurunda mübarek cismin.
Seni sevenlere akıyor çeşmin,
Hakikat ummanın sır Hacı Bektaş!
Senin ışığında doğruyu gördüm,
Ondan dergâhına yüzümü sürdüm.
Dar Çilehane'nde divana durdum,
Ocağından kopmak zor Hacı Bektaş!
Yediden yetmişe seni anıyor,
Hoşgörü, sevgiyi senle tanıyor.
Kuşlar bile mekân etmiş tünüyor,
Sendeki sevgiyi gör Hacı Bektaş!
Şahini de senden feyzini alır,
Adaklı kurbanlı mihmanın olur.
Bundan mahrum ise kör cahil kalır,
Yoluna koymuşum ser Hacı Bektaş!
01.02.2000
Ozan ŞahiniKayıt Tarihi : 12.2.2007 00:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Şahini](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/12/pir-haci-bektas.jpg)
NİÇİN KORKUYORSUN YANAN ATAŞTAN
BİZİM OCAĞIMIZ HACI BEKTAŞTAN
PİŞİRİR İNSANI YAKMAZ ŞAHİNİ
AŞIK BORANİ
TÜM YORUMLAR (4)