Pinokyo Ve Kibritçi Kız Şiiri - Akın Kor ...

Pinokyo bir gün âşık olmuş
Bizim Pinokyo yahu
Hani şu yalancı olan
Yalandan burnu uzarmış
Biz insanlarınsa gururdan

Oğlan yalancının teki
Tahtadan ince bir şekil
İnsan olmaz bir kukla
İpleri elinde değil

İşsiz güçsüz üstelik
Varsa yoksa avarelik
Kısa pantolon uzun ömür
Gamsız başta kavak yelleri
Kukla başına âşık olmak
Pinokyo’nun haddine mi?

Kızımız da Kibritçi Kız
Pinokyo’dan habersiz
Komşu masalda yaşar
Helal süt emmiş
Gariban bir kızcağız

Taze vernik kokulu bir günde
Pinokyo ipini koparıp gelmiş
Sigara dumanının pençesinde
Kibritçi Kız’ı sokakta bulmuş
Sıska tahta dizleri çömelmiş
Cilalı gözlerine aşk dolmuş

Pinokyo:
Seni çok seviyorum
Ne olur bana inan
Hem duymuş olmalısın
Yalan söylediğim zaman
Benim burnum uzar
Doğru söylesem kısalır
Denesen sanki ne çıkar

Kibritçi Kız:
Seni sersem budala
Aşkını ispatla bakalım
Donmaya ramak kala
Ortaya çıksın yalanın

Pinokyo:
Sana bir hediyem var
Bu tahta benim kalbimdir
Sırf senin için atar
Artık kalbim senindir

Pinokyo’nun burnu yok olmuş
Pinokyo Pinokyo olalı
İlk kelamda doğru konuşmuş

Büyü sanmış Kibritçi Kız
Gözleri ateş olmuş
Son kibrit çöpünü yakmış
Pinokyo tutuşmuş

Kibritçi Kız:
Biz ikimiz çok başkayız
Anlasana be aptal kukla
Farklı bizim masalımız
Ben nineme kavuşurken
Sen git ateşi kucakla
Olmaz olsun aşkımız

Nereden bilecekti zavallı
Ateş olduğunu aşkın
İnsanoğlunu az mı yaktı
Külü mü kalır kuklanın

Pinokyo öldüğüne bile yanmamış
Ateşler arasında aklını kemiren soru
Aşktan büyük bir yalan mı varmış
Kül yüzündeki hayret duman oldu

Pinokyo’muzun ardından
Sadece Geppetto ağlamış
Yeniler yontulurken ağaçtan
Aşk kazanı odun toplamış