Pinokyo Şiiri - Hülya Kırklaroğlu

Sonra işte sevgili günlüğüm✍🏻yiyecek ekmek arası köfte ve içecek çay
rızkın varsa kalırsın Datça’da…
Gökyüzünü süsleyen kanat açıklığı bilmem kaç santim bembeyaz martılar uçuyor mavimin 🏊🏻‍♀️üzerinde.
Ne kadar şanslılar sorma…
Ben yarın girerim 🏊🏻‍♀️inşaallah. Bugün gezeyim önce yemek yiyeyim, sonrasında bademli kurabiyeler alayım, yine buraya gelip yüksek sandalyede çayımı yudumlarken, bir tane de badem kokulu kurabiyeyi kıt edip yavaşça çiğneyip, büyükçe laflar edeyim kendimce…
Birkaç gün buralardayım.
Fotoğrafa bakar mısın!
Şu karşı ki dağlar nasılda yüreğime Cenab-ı Hakkın varlığını, birliğini ve tek oluşunu göğsüme sindire sindire anlatıyor…Daha özgürleşiyorum, daha da huzurlu ve daha da mutlu ve güvende hissediyorum kendimi…
Sonra da soruyorlar enerjinin kaynağı efenim huzur huzur huzur ve boğa burcu💃🏻💃🏻💃🏻
Biraz serin bir hava başladı şu anda… Lakin nasıl serin biliyor musun?
Eşinin huyunu, suyunu, kıymetini bilen sevgili gibi yanaklarıma buse üzerine buse konduruyor…
Sanki çoktandır beklemişte, bekleyişini duymamışım gibi.
Yetmiyor ellerime ilham ediyor aşkın varlığını, inansam mı bilmiyorum?
Çoğu şeyi bilmediğim gibi bunu da bilmiyorum!
Bazen diyorum ki ön teker nereye, arka teker oraya. İnanmıyorum; ya da inanmaktan korkuyorum karşı cinse.
Sonra gülüyorum sıyrılıveriyorum karmaşadan.
Düşünmek için zaman harcamaya değmeyecek şeyler rafına kaldırıyorum bu düşünceyi derken rafta tozlanmış ki gözlerime birer ikişer toz kümesi indi ki gözlerim doldu derinden bir yerden…
Sonra yine gülümsedim hayata, yalnızlık ve Datça…
Yalnızken güzel belki de hayat, daha anlaşılır ve tatlı da olabilir… Yalanım varsa pinokyo gibi uzasın burnum.
2’inci bölüm