Pinokyo Şiiri - İlknur Topaloğlu

Biliyor musun Pinokyo
İnsanlar da yalan söylermiş zaman zaman
Hatta bazıları her zaman
Ama ne oralı olurlarmış ne de kabul ederlermiş yalan olduğunu
Bir sahne kurmuşlar en süslüsünden
En pahalısından
Parasıyla satın alıp
Baş rolleride hep kendilerine vermişler
Oynamış, oynamış durmuşlar
Tek kişilik tiyatrolarında
İzleyen yok diye rahatlarmış
Ha bak onların tüm bunları yaparken burunları bile uzamıyormuş
Anlayacağın Pinokyo sana kesmişler tüm biletleri

Kaç insan harcanmış bu uğurda
Kaç gönül kırılmış sahte dünyada
Ne önemi olmuş ne de uğrunda ölenleri
Hatta gerçeği görüp anlatmaya çalışanlar bile suçlanmışlar
İhanet etmişler, ihanet dememişler
İhanet etmeyenler ise ihanetle suçlanmış, susmuşlar
Bakmışlar anlayanları yok anlatmaktan bile vazgeçmişler

Senin gibi değiller nasılsa bakılınca görünmüyor ki içleri
Simsiyah karartı kaplayan yürekleri
Meze gibi harcarken iki dublede hayatları
Şerefine içmişler, şerefli şerefsizliklerine değil...

Ah Pinokyo ne olurdu sana benzeselerdi
Tahtadan atlarına binip gitselerdi
Ya da tahtadan bir burunları olsa
Uzasaydı,uzasaydı ...
Uzaktan bile hissedilen yalanları herkes tarafından görülseydi
Bir zafer kazanmış komutan edasında dolaşmasalardı ortalarda
Yaptıkları onca haksızlıkla.

Kendime de kızmıyor değilim aslında
Sessiz kalmak da neyin nesi derler adama
Haykırsana ulan haykırsana sağır olan kulaklara
Söyle gerçek yüzlerini
Kör olan gözlerin sok ta içine
Yedikleri haltları...
Dursana diyorum beynimi kurcalayan adama
Kes artık içimi kemiren sesini
Ben de zamanında sessizce haykırdım halimi
Ne oldu sanki !
Ne değişti...
Aynada yüzümü tanıyamadım zaman zaman
Kendime kızdım, bağırdım, çağırdım
Ağladım,çok ağladım çok
Göz pınarlarım kuruyana kadar
Ağladıkça azaldım yok oldum
Canımı söktüler bedenimden
Kanımı döktüler ulan kanımı...
Her damlasında ben değilim dedim
Yollara vurdum kendimi her sokakta taş oldum
Taşlaşmış kalbimle konuştum durdum
Konuştum, konuştum, konuştum da ne oldu...
Sen ne anlatıyorsun bana kessene sesini...
Neyse, neyse diyor dilim kocaman bir neyse...
Konuş konuş dur anlamayan herkese...

Bazen diyorum Pinokyo bazen...
Alıp başımı gitsem gerçek denilen bu yalan dünyadan
Gerçekleri yalanların sardığı paslı çerçevede ki resmi görmemek için
Yürüsem ayaklarımın altında kalsa her şey
Ezilse un ufak olsa...
Ya da yarılsa yer yedi katından
Her bir katına bir bir gömsem tüm yalancıları
Belki o zaman,işte o zaman
Gerçekleri söyleyip inanılmayanlar rahat bir nefes alırlar
Konuşur, dinlenir, anlaşılırlar...
Ve ayrılmak zorunda kalmazlar sevdiklerinden
Bir Pinokyo lazım bize bir Pinokyo... Binlerce Pinokyo'nun hakkından gelebilmek için
Bir umut dünyası işte;
Ne dersen de üstü altından da rezil...

İlknur Topaloğlu
03/07/2023