Pınardaki Suya Hasret Şiiri - İsa Kahraman

Pınardaki Suya Hasret

Şükür gördüm, gül yüzünü cânanım,
Sensiz geçmez, inan benim bir ân'ım,
Hasretinden üzülüyor, sol yanım,
Bu hasreti ancak, bir vuslat paklar,
Pınardaki suya, hasret dudaklar.

" Kapının arkası gurbet " demişler,
Özlemin acısı, yüreğe işler,
Seni gördüğümde dünyam genişler,
Bu âşık, sen diye, gülleri koklar,
Pınardaki suya hasret dudaklar.

Güneşten bin kere, parlaktı yüzün,
Neşe doldu içim, kalmadı hüzün,
Ayrılık gözyaşı dökmesin gözün,
Sevgin, günde bin kez, kalbimi yoklar,
Pınardaki suya hasret dudaklar.

Uzattım, boş kalan, eller ağladı,
Sazım garip kaldı, teller ağladı,
Sen gibi kokmayan güller ağladı,
Âşık mâşukunu yürekte saklar,
Pınardaki suya hesret dudaklar.

Üzülme, incitmem, özümsün benim,
Elim, kolum, kalbim, gözümsün benim,
Telimsin, sazımsın, sözümsün benim,
İstemem saçında, olmasın ak'lar,
Pınardaki suya hasret dudaklar.

Kelebek'çe mâsum, arı'ca temiz,
İman dolu yürek, Hak'ka giden iz,
Dedi ki, " Allah'a gidenlerdeniz ",
Helâl ettim, varsa, ne kadar haklar,
Pınardaki suya hasret dudaklar.

İsa Kahraman