Özürcü'lere İthaf Şiiri - İsa Kahraman

Hem Türk, hem aydınmış, bre kefere,
Düşmanla bir olup, vurduğun yeter.
İstanbul neresi, Erivan nere,
Kopacak bu teller, gerdiğin yeter.

Senin liderlerin şimal yönünde,
Çıkma, orada dur, çakal ininde,
Milletime düşman unsur önünde,
El pençe divanda durduğun yetir.

Sabır azalıyor, bunu da duyun,
Asırlardır aynı, sahne ve oyun,
Soyadlarınıza bir de ' YAN ' koyun,
Her yokuşta Türk`ü yorduğun yeter.

Sordum, ' Sen Türk`müsün ',' Demem, ar ' diyor,
Çık oyna diyorum, ' Yerim dar ' diyor,
Hem çalıyor, hem de ' Hırsız var ' diyor,
Türk`e tuzak, kumpas, kurduğun yeter.

Fitneyle fesadı salmak uğruna,
Gündemde günlerce kalmak uğruna,
Nobeldir, ödüldür almak uğruna,
Şerefini yere serdiğin yeter.

Ceddim altıyüz yıl korumadı mı?
Silmeye çalışır Türk`lük adımı,
Bak şimde sozuyor ağız tadımı,
Fazla taviz verme verdiğin yeter.

İsa Kahraman