Yine karanlık bir gece,
Ve ben yine
Kollarındayım yalnızlığımın...
Bir türkü duyuluyor uzaktan,
Ve ben,
Gözlerimle duyuyorum beklide!
Yumuşacık bir ilkbaharın kollarında
Olsaydım şimdi….
Sımsıcak bir lokma ekmekten çıkan buharlar gibi,
Dumanlar çıksaydı yüreğimden…
Güneş kavursaydı gözlerimin toprak rengini,
Saçlarımı okşasaydı sevgisiyle! !
Ey taş gibi görünen sır dolu duvarlar!
Siz neler duyupta ,duymamazlıktan
Neler görüpte görmemezlikten geliyorsunuz…
Geceler boyunca uyumadığımı,
Geceler boyunca ağladığımı,
Sadece siz biliyorsunuz…
Yalnız duvarlarla konuşuyorum artık,
Yalnız onlarla dertleşip,
Onlara ağlıyorum…
Sadece onlar anlıyor beni,
Onlar ele vermiyor…
Sadece gerçekten onlar dinliyor! ! !
Sessizliklerim besler,
Yüreğimde,
Koptu kopacak olan fırtınaları……….
Gidişine dur diyemeyen yorgun yüreğim,
Ve bir kalp ağrısı derinden hissettiğim……
İki günlük tesiri olan bir ilaç almış gibiyim…..
Mehtabı tükettik,ömr-ü hayatımızda
Evimizde şenlendirdik mutlu ruhlarımızı,
Her gün doğumunda ve her gün batımında,
Meleklere benzettik birbirimizi…
Eritirdik istemediklerimizi sorgusuzca,
Tesellimiz olurduk en kötü zamanlarımızda…
Susuyorum,
Susuyorum artık bir ömür boyu…
Korkuyorum,
Anlamıyorsunuz…
Gözlerim görmüyor artık,
Ellerim hissetmiyor bebek tenini…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!