Pimim Hazır Şiiri - Ömer Dalman

Daha ne kadar içimde tutabilirdim ki? !
daha ne kadar o tonlarla yokedici bombayı
karnımda, böbreklerimde, kalbimde
ve en batırıcısı; beynimde taşıyabilirdim! ?

İşte o esmere arkadan her bakışımda
adımlarını, yere basışlarını
sağa-sola ahenkli salınışlarını her izleyişimde
içimde çeşitli yerlerime yayılmış
yok etmeye programlanmış
bu tonlarca bombaya hep yenilerini ekledim! ..

ne zaman patlayacak da
beni yerin dibine
kendi cehennemime yollayacak
üzerine de esmer topraklarını yığacak diye
bekler oldum! ..

o geçip gittiğinde her seferinde
gözlerimi alt eden
rengini, nurunu sıfırlayan bakışlarıyla,
ben daha dibe vurdum! ..

bombalar hiç bitmedi, tükenmedi.
hep eklendi, büyüdü...

şimdi
bütün içim, organlarım,
en son ağzım-burnum, kulaklarım
ve işte bugün de saat tam 17.00 civarı
ruhumun giriş kapıları sarıldı alevlerle!
kapı zillerim bir sürü oldu
delirmenin belirtileri Esmer'in ayakları altında...

pimim hazır...
tam,
tam onun o dayanılmaz ellerine
parmaklarına göre dizayn ettim!
yeter ki gelsin
kapımda bir kere göreyim.
tam ben gözden bakarken
çeksin pimi;
bütün biriktirdiğim bombalar içimde
o an patlasın!
ama bir tek O patlatsın!
buna dünden hazırım.
ben paramparça kendi cehennemime
onun köprüsünden giderken
onun bana umarsız bakışını göreyim!
o bakış benim tek gidiş yol biletim...
kimseye vermem, satmam!

hadi Esmer!
pimim hazır...

(Aralık 2006)