Piknik 7 Söğütlerin Altı

“-kayıkçının çırağı bize
yüzüşünü seyrettirdi
bizden oldukça ileride -boy verdi -
epey sonra,
adeta zıplayarak
bir başka yerden
su yüzüne çıktı
büyüklerimiz bizimkileri
“ilerilere getmen” diye azarladı
ondan altda galmamamızı engelledi
kimler kimler boğulmuş
ebemi kuma gömdük,
yüzüne gölge gerdik
kıyıdan topladığımız
kayrak taşları suda sektirdik
birileri (tabi herkeş kendi çocuğuna)
kocaman taşı “commp! ” badak
suya atana terslendi
misafir çocuklara
bir de agama
kimse bir şey demedi
ayıboluyomuş

Daşevin garşısında
Tekdutlara varmadan daha
söğütlerin altında
neşeliydik hep bir arada
göle gitdik
çoluk-çocuk çoklarımız
ömrü-hayatında i(l) k diba
Alac(a) ineri ğördük
ataş üsdünden tünlüdük
yımırtaya domatiz gırdık
seyralıg ettig,
seğirtdik
yedik-işdik
ik diba
işe-kayda boş verdik
işde öylesine;
bi ğün geçirdik
neyimiş piknik
(st) cik cik”
n’olmuş