Pijamalı Adam Şiiri - Tha Crimotsa

Şimdi korkumdan,
töhmet altında,
sarılmaktan çekinir oldum
Görmek için saatlerce beklediğim yüzüne
bakar bakar çekilir oldum

Biliyorum gün dönüp izlerken yağmuru camdan
Ne ıslanmaktan ne çamurdan ne soğuktan korkacağım
Ölüm denen her hücremde bir çift kanat
Ne saradan ne nöbetten bahset ağlamadan anlat
Bir esinti getir iç çekip plastik oyucaktan ve akıtan damdan

Kızma lacivert akşamı denizin kızgınlığım sana sanma
Yoksunluk bir yanda acizlik bir yanda
Yıkılıp üzme kendini üzme döner çocukluğun
Kolunda jilet izleriyle bir bodrumda bulunduğun anda

Diz çöker bir yıldız eğilir bulutlar açılır elbet sema
Açılır elbet ve kuğuların yüzüme gülerler bir daha

Elbisesi koyu basma pijama entarinin içinde balkonda
Yıldız ve bulutlar yaratıp öldürürken arkadost
Grehuvalar elinde mürekkep lekesi sunturlu şiirlerle
Çok istesen de bazen insan var olur ve kaybolmaz
Şimdi açlıktan ölmeli dedi ölelim açlıktan anca paklar
Düssem şu balkondan içim anca rahatlar
Kimden mektup?
Söylemedi
Kim yollamış biraderim dedim
Son bir nefes alıp sigaradan
Ölemedi
Yıldım diye sustu
Aynen öyle dedi

Vay be dedim ki acı vay ki acı herkesin ortak yönü
Yok mutlu kimse meğer deliler ki onlar da haplı
Şimdilerde yeni tasarruf herkes gülüyor hesaplı
Bir çift göz altın kaplı severken kapandı
Meramı önü

Ben baharda doğdum 4 gün kala
Şimdi ölüm bu yağmura sığmaz
Yine de hesaplı ölmeli insan
Heterodoks yarınlara tütünler tıkmazken