Piç Yalnızlık Şiiri - Ece Özdemir

Taa derinimde şimdi hissettiğim
Şırfıntı o his
Öyle sere serpe uzanmış ki içime
Kahrolası yalnızlık
Bir kahpe gibi
Keskin bıçağım yalnız sözlerim…

Senin hiç sözlerin yalnız oldu mı
Hislerin…
Seslerin…
Ney di dedin mi karanlıkta yalnızlığa
Klişeleşmiş söz yalnızlık paylaşılmaz

Ben sen değilim dedim ona
Kalsın sen de olan yalnızlığım bende
Aşkta hiç yalnızlığı yaşadın mı

Sokaklardaki yalnızlığı yaşamış kadınım
Hep haklıydım
Soğuk yaşadığım karton kutuda
Tek başına hiç oyun oynadın mı sevgili
Söylediğim sözler hep yalnızdı
Pandomim gibi hayatım
Sözlerimi ben duyarım

Kaldın mı hiç köşe başında yalnız
Derdinle yalnız köşe başında
Birini izledin mi
Yüreğinde başkası varken
Yalnızlığın parçaladı mı seni derinin de

Başkası vardı hayatında
Pembeydi onun hayatı
Benimkiyse griye çalmış
Onunla sevişir karanlıkta
Saklanır köşelerde öpüşür
Ben yokum ya hayatında
Eyvallah bu da kabul

Taba rengiydi hayatım
Siyah karışmıştı bi kere
Kelebekti ömrüm bin kere
Okuduğum şiir kitabındaki kadar yalnızdım
Yaralıydım
Duygularım bırakmadı hiç
Tükendim
Yoruldum
Emin ol bu yalnızlığım da piç