Piç Edilmiş Bir Aşk Şiiri - Nevzat Güney

Sanki bir birimizi görsek
Güneş görmüş kar gibi eriyip gidecektik
Başımızı eğerek,
Kurtulabilir miydik acaba bu büyük günahtan?
Piç edilmiş bir aşk-en büyük günahımız

Şimdi,bir sessizlik
Ve çokça sensizlik var
Kalbim ağır bir tabut, omuzlarımda
Amin diye bağıracak bir kişi bile yok
Piç edilmiş bu aşkın ardından
sev ve unutma; kutsal bir ayet gibi yankılanıyor
tef sesleri, hıçkırıklar ile karışıyor
seni kalbime,sevgimi şiire gömüyorum

şimdi nerdesin
ve ben nerdeyim kalbinde
hep bu soru var bende
piç edilmiş bir aşk
en büyük günahım bu
çünkü severken yitirdim herşeyi

Tek kişilik olan her şey
Korkunç bir uçuruma dönüşüyor
Kalabalıklara atıyorum kendimi
Kalabalıklar cılız ışıklı evlerine kaçışıyor
Karaya vuran dev balinalar gibi
Usulca yanaşıyorum,yanlızlığın ölüme aktığı kıyılara
Ne bir çırpınış
Ne bir yakarış var
Günahın büyüklüğü,sükunetin de yücesini yaratıyor
Ve bu sukunet
Cam bardağındaki bir çatlak gibi usulca yayılıyor,
senden artakalan günlere,aylara ve yıllara
Kurtarma çabası yok
Piç edilmiş bir aşkı
Çünkü sensizlik fobisi
Sessizliğin senfonisine dönüşüyor

sevgi bazen nefret olur
sahibini çirkinleştirir
kuru bir ağaç gibi kırılır insan; sevdiğine eğilirken
ben de kırılmış
ve çokça ağlamıştım
piç edilmiş bu aşkın ardından…