Piç…
Gece, yüzüme karşı söverken
Benimle ben
Çok düşündük.
Biz ölüymüşüz meğer siperden çıkarken.
Yaprakların son baharı gibi…
Ki gözlere bakamazken
Aldırma dedi, aldırma…
Kaldır ufuklarını yerden
Hayat yeniden başlarken
Tanrı yabancı bir tebessüm gibi…
Benimle ben;
Sevgi yorgunu
İtelenmiş köpek eniği
Ve piç
Daha sırada çok şey varken
Barışamazdık zaten
Hayat denize uzak sandal gibi
Hep sallanmaya meyilli…
.
Kayıt Tarihi : 14.9.2009 18:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bünyamin Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/14/pic-14.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)