Piano ile Kemanın Ağıdı (düet)

“Bekledim de gelmedin” diye yakınıyordu
elem içinde inleyen keman
'gelemezdim“ diye akıyordu yaşları
'sevdiğimi bilmedin“ derken kemanın haykırışı
'bildim de diyemedim“ der gibi,
mahçup dokunuyordu pianonun tuşları

''söyleeee, söyleeee hiç mi beni sevmedin? '
çığlık çığlığa inliyordu keman
piano kendine inandırmaya çalışıyordu kemanı;
'sevdim, seni sevdim, çok sevdim, inan'
'sevdim ama sen bunu bilemedin'
inanmıyordu pianoya keman
'sevdinse tuşlara dokunan ellerin hani? '

öpücük istiyordu keman
yalvarıyordu piyanoya 'kucakla beni“ diye
üstelik hiç utanmadan
'al beni kollarına' derken
çığlığı basıyordu keman
boynu öne eğik piano
kendi tuşlarına akıtıyordu göz yaşlarını
'ben de seni çok sevdim, çok sevdim inan'

çığlığı yüreğini parçalıyordu kemanın
'söyleee... söyleee hiç mi beni sevmedin? “
“sevdim-sevmedim-sevdim-sevmedim”
“sevdim seni, inanmadın'
kekelerken piyanonun renksiz sesleri
kemanın çığlıkları parçalıyordu yürekleri
kemanla karşılıklı konuşurken piano
esler arasında ağıt oluyordu
bazen düet
bazen solo.

keman feryat figan inliyordu
piyano bir köşede hıçkırıyordu
keman da, piano da ağlıyordu
off Tanrım ağlıyordu,
ikisi birden sarılıp ağlıyordu
feryatları dağlar deliyordu
yağmur gibi boşalıyordu

keman pianoya
piano kemana küstü
ve ikisi aniden
yorgun düşüp sustu

Ankara/20 Kasım 2009