Pia Şiiri - Bahti_yar Arslan

Düşlerini bölüş benim ile
Tanios kayasında belirdi eteğin
sırnaş benden sevgi dilen
asıl ben senden isterken

Pia
Hızla akan Drasyus ırmağında
cesetler yüzdür hayatlar sun
gebe kalacak toprağa
ancak sen yağmur su bulursun

Pia
Sözlerin sarhoş eder
Çiçero hep yanında katip
Sokrat savunma kaybeder
ağzını açıp sus iste

bu isimler uludur
tarihte dur(u) sun

Pia
Mare nosturudum
nosturudum yurdum
çalkalandıkça mavi
lacivert kustu
çünkü sen sustun

Pia
Ateşi çalan insandan
kötülükler saçan kutudan
intikamını al
doğmak denen suçtan

Pia
Gözlerinde rehindir hüzün
ıslat aşağı sal
tuzunu yarama basayım
dertlerim çağlayan uçurumdan uçan
bırak buhar olup göğe karışayım

Pia
Susmak sana
sana konuşmak
ağlamak sana
sana kızmak yakışır

Pia
Bende anlıyorum seni
o çok tanrılı şehirde
tek tanrıya inanmanın zorluğunu

Pia
Şimdi buralar tanrılar dolmuş
bırak eski tanrıların çokluğunu
insanlar nefislerini
tanrı yapıp ona tapıyormuş

Pia
İnsanlar anlamaz bizi

Pia
Onlar kör
onlar sağır
Hakikat güneşinde
Yarasâ’dâ duymazlar
Yarama sa da lâl olmuşlar