P'inhan Şiiri - Bahti_yar Arslan

Semada bir ağlamak belirdi
Bulutun nefesinden döküldüm
Yeryüzüne indim ilk günah gibi
O kadar saf olduğumu nerden bilirdim

Etrafım ışıltılarla dolu
Büyük bir yarış başlıyordu
yere doğru
kimi ayaklar altında
kimi kız çocuk yanağında eriyordu

bir düşümde ayna gibi deryaya
sanki sen gülümsüyordun yayarken
halka halka o akışkanın üstünde

düşmek isterdim başka düşümde
o doğurgan ananın rahmine
koku yayıldı misi cennet tadında
tomurcuk beslerdim
tüm ıslaklığım ile
gökyaşım büyütürdü tohumları

toprağı hafif kaldırır ya yerinden filizim
saklımda tutuşmuştur düşlerim
ışığa ulaşmaktır
tek tek sürgün verir bedenim
ben doğduğum yerde ölmek isterim

'bulutun yüreğinde pinhan gömülü'

nerde çağırsa bir hasret
ona akar giderim