Phobos Şiiri - Emirhan Cesur

Kuruntular üzerine inşa edilir; Phobos!
Bir yıkıntı, içten ve gür!
Yalnız yıllar geçerken,
Yalnızca yıllar geçerken ruhundan,
Koskoca bir yıkkınlık, tek başına!
Phobos!
Bu ismi bir piskopostan çaldım!
Yüzünde ırmaklar, gözlerinde denizler;
sapsarı altından ormanlar vardı teninde..
Bugüne kadar gördüğüm en aciz,
Ve en ihtişamlı varlıktı.
Psikozu vardı..
Sahi kimin yoktu şu yıllarda..
Elinde incili, cebine sıkıştırdığı tevrat,
Gözlüğünden geçen zebur,
Arkasını kovalayan zebaniler!
Göremedi adilliğini,
Bir bütün olimpos!
Kim bilir adı işitilmiştir belki,
Ölüler diyarından.
Ra gözünden,
Osiris budağından,
Ve bütün bir Mısır,
Nilden akar,
Ruhuna Phobos'un!
Tıpkı aktığı gibi tüm insanların ruhunun,
Yelkenlilere!
Phobos!
İhtişamlı gökdelenler, aciz kırsallara karşı kaldı..
İhtişamlı gökdelenler, aciz kırsallara karışıp kaldı..
Bir gece rüyasından uyandı piskopos,
Eline aldı kitabını ve,
Okumaya başladı.
Sözlükten açtığı ilk kelimeye bir anlam kattı,
Phobos!
İhtişam dolu vadiler ve papatya!
Ah bir de korku..
Yılmışlığın ve yıkılmışlığın izlenimi süzülürken şakaklarından,
Eline bir olta aldı.
İlk insanla balığa çıktı.
Phobos! İşte asıl korku budur!
Bilinmezliği değil,
Tanrısından dilerdi,
Kör olmayı yeğlerdi.
Yeşil ırmak ismini verdiği Kudüs'ten akan nehre ağladı,
Önündeki okyanus çimenleri öperken bir yandan,
Duvarlara ağladı!
Çok olmadı,
insanların gözün alabildiğince kumla kaplı vadilere,
Çöl demesinin üzerinden..
Psikopos kumlu vadileri,çölleri, aştı.
Saf ve günahsız bir yaşam arayışını,
İlk günahında tamamladı.
Gördü Psikopos kocaman bir mağara,
İçinde ağlayan gri siyah renkler,
Bütün gördüğü gölgeler,
Tasmasız köpekler,
Öyleydi sanki,
Psikopos ruhunu şeytana mı sattı?
Bir gün geçirmek için,
Bir gün daha geçirmek için dünyada,
Koca psikopos,
Ruhunu şeytana sattı.
Fışkırırken ruhu nazlı kayalıklara,
İçi dış olurken tuz kraterleri dolu,
Rutubet kokan mağarada,
Koca psikopos ,
Ruhunu şeytana sattı.
Efes'in damarlarına,
Satan'ın sokaklarından,
Bir iskambil peçetesi sıkıştı.
Üzerinde şahı, veziri,
Yıkılan mihrapların,
Yıkılırkenki koca ızdırapları...
Son bir kere vaaz etmek için,
Tüm yalanlarıyla,
Belki de ibret olsun diye öyküsü,
Tanrı tarafından.
Koskoca psikopos,
Ölümü de tattı!
Phobos!
İşte,
Bu ismi ölü bir psikopostan çaldım!