Peyzaj Şiiri - Kağan İşçen

nasıl dinlendiğimi unuttum çiziksiz öyle rahat
ağaçlar kararmadan mutlu olmak kadar zordur
baştanbaşa kalbimi aşan bir yanı var kuşların
yapraklar testidir suya yağmur eskimez yabancı
hayatımın peyzajı bulamamak sıkıntısı kırlangıç uyuyuşunu
denizler lir kadar aydınlık medcezire emanet eder kalplerini
ölürken de vivaldi uçuşacak taşında mezarımın karanlıksı
sayıklamadır yaşananlar camın arkasında üşümek boşluk gibi
yüzüm kesme taştan sokak ayaklarına içim çıkmaz sokak
adım adım izle batışını saçlarımın kaşlarımın karışışını bozkıra
bozkır gebe ölüm sonrası sessizliğine sensizliğin
evren sensizse ben susarım ben susmuşsam evren sensiz
yabanıl iklimdir nefsimin ihaneti gerçeklere
ikilemsiz sevmek suçlanmaktır görmemekle öğlen vakti güneşin özlem dolu sıcaklığını
etraf çamura kestiği an ben sıçrarım akşamdan geceye utanmadan