Peyman... Şiiri - Filiz Turan

Her mevsim ayrı güzellikte
Süslenip püslenip çıkma karşıma Dünya
Her bahar dal dal çiçekler açsan da
Yeşillenip allanıp pullansan da
Her kış bembeyaz gelinliğinle
Güzelliğine güzellik katsan da
Hiç boşuna uğraşma
Ben peyman ettim arş-ı semada
Gönül en sevgiliyi bulmuş bir kere
Aldanır mı? dersin senin güzelliğine
O kor ateş düşmüş gönüle
Başka güzel görünür mü hiç gözüne
İstediğin kadar çiçeklerini tak takıştır
Yeşillenip allan pullan
Saç güzel kokularını etrafa
Senin tüm güzelliğinde
Gönül sevdiğini görür bunu bilesin
Çiçeklerinde O'nun kokusu sarar ruhumu
Düşen her damla yağmurunda
O'nun rahmeti sarar tüm benliğimi
Bulutların O'nun sevdasını anlatır bana
Rüzgarların O'nun adını fısıldar kulağıma
Dağında taşında toprağında
O’ nun imzası var her bir yanında
Sen güzelliğini senin mi sanırsın
O’ nu bulan gönüller seni ne etsin
Ah! Yalanı çok fani Dünya!
Bilirim güzelliğine karşı koymak zordur
Nicelerinin kanına girdin
Güzelliğinle gözlerini gönüllerini körelttin
Nefisleriyle iş birliği yapıp
Peyman şikan ettirdin
Ne mutlu O’nu bulan O’na yanan gönüllere
O aşkı tadan yanar mı hiç başka aşkla
Gözümüz gönlümüz çok uzak diyarlarda
Özlemimiz O büyük sevdaya vuslata
Gönül sevgilinin güzelliği ile olmuş ağma
Ne etsin dünya seni
Git işine benimle uğraşma
Ne güzelliğini görecek halim var
Ne aşkına yanacak yüreğim
Tüm benliğimle ben en sevgiliye peyman ettim
İstediğin kadar caziben olsun
Cilveler yap naz et karşımda
Raks et etrafımda kanıma girmeye çabala
Hiç boşa uğraşma
Yüreğimde bu sevda var iken
Beni de katamayacaksın
Peyman şikan edenler kervanına…
İnşallah son nefesimi verene dek
Gözüm gönlüm yüreğim
Bir O'na yanacak bir O'nun adını anacak
Ve bir gün elbet vuslata koşacak..
Kimseler alınmasın
Benim en sevgiliye verilmiş
Arş-ı semada peymanım var..

26 kasım 2004

peyman: And içmek, yemin etmek
peyman şikan (şiken) :And bozmak, yemin bozmak