Peygamberimiz de kedileri severdi

Ele geçirmişti ruhumu bir ruh
esir almıştı ki beni
topsuz tüfeksiz bir güruh

ben de o esnada kanat takıp uçmadım mı

ele geçirmişti ruhumu bir ben-i adem
fethetmişti kalbimi
bakmış bakışmıştık
hani o yavru kediyle
tıpkı onun gibi bakıyordu
yaralı

ben ne yaptım
girdim gözlerinden yol ikiye ayrıldı
biri kapkaranlıktı
önümü göremedim
diğeri ışıl ışıl

bir anlık dalgınlığım iş açacak başıma
düşe kalka yürüyorum
silkeledi attı beni dünyanın yer kabuğu
ilk gördüğüm onun gözleriydi
sivriltilmiş bilenmiş tırnaklarıyla
düşüyor kediler kafama

sonra birden aniden kararıyor dünyam
ve her yer
açıyorum gözlerimi ki dünya turuna çıkmışım
ayaklarım bir yerde
gövdem ayrı bir yolda
ha gayret yürüyorum

bir çöl havası hüküm sürmekte

ele geçirmiş bir ruh ruhumu
esir almış topsuz tüfeksiz
gereksiz bir güruh ki
ben tek başımayım

karşıma hep yol ayrımları çıkıyor
vizesiz geçiyorum her kapıdan

yemyeşil bir vahadayım
şimdi dinleniyorum

burası neresi soruma
cennet diyorlar

gülüyorum
inanmam diyorum inanmam
diyorlar ki

o kedi de
umudunu kesmişti yaşamaktan
hayatta kalabileceğine dair

sen onu alıp ekmek su süt verene kadar
bilirsin
peygamberimiz de
kedileri severdi

4/Haziran/2013/Salı/Bodrum

Yüksel Nimet Apel