Peygamber Aşkıyla Yanmak İçin Yakarış

Çöl rüzgarı esti de başıma vurdu ateş,
Titriyorum, savmaya gücüm yetmez Yarabbi
Dünyamıza seçip de gönderdin ya tek güneş
Nur-u şefaatine erdir bizi Yarabbi.

O zirvenin aşkı ki, ruhumuzu yakarken,
Ezelden ebede zaman sessizce akarken
O’nun yolunda aşka gelip, şevkle coşarken
Yanıp da kül olmamak elde mi ki Yarabbi?

Sözleri hem emirdir, hem de rehberdir bize,
Benzemeye çalışmış güller O’nun yüzüne
Kokusu tutmuş cihanı doymak ne kelime
Yüz binlerce şükürler olsun sana Yarabbi.

O’na selam, O’na minnete yüzümüz mü var?
Öylesine sarmış ki ruhumuzu günahlar
Hak yolunu illâ O’nda bulacak insanlar
O’na gidecek köprüleri kurdur Yarabbi.

Nebilerinde nebisidir O yüce sultan,
Cebrail giydirmedi mi ki, sırtına kaftan?
Yükseldi nurlu miraca Mescid-i Aksa’dan
Miracın sevabına erdir bizi Yarabbi.

Göyünüp yansın tek yüreğim O’nun yolunda,
Delik delik delinsin gövdem yanı başında
Peygamber mührünü bir görseydik omuzun da
Tevhit nasıl da kolay söylenirdi Yarabbi.

O’nu görmek kim bilir ne muazzam bir andır?
Devr-i saadeti arzın ahir zamanıdır
O’nu gören canlar ne kadar övünse azdır
Cemalinle birlikte O’nu göster Yarabbi.

İnsanlığın kurtuluşudur O’ndan şefaat,
O zaman çok kolayca aşılacaktır Sırat,
O’nun için yaratılmadı mı ki kainat?
Habibin hürmetine kurtar bizi Yarabbi.

O tarifsiz, o güç daha verilmemiş ki söze,
Cehennemi aşalım, çıkabilelim düze
Kevser suyundan da nasip et inşallah bize
Cehennemin gazabına uğratma Yarabbi
Gül nebiyin aşkına erdir bizi Yarabbi.