Pespaye Şiiri - Mustafa Turay

Düşüncenin cinnetidir dediler fikrin dik duruşu
ve bu karanlık! O da hayatın yok oluşu!
Okyanuslarla çıkmıyorsa eğer teninin kiri
ve hep sızılarla gömülü ruhun haklı susuşu!

Cinneti destekleyen bir yanı olmalı bu tür sessizliklerin
Tüm gezegenler elbet teker teker çakılacak yeryüzüne
Sen Merkür’ün altında ezilecek kertenkelesin
Ben üstümde olan Mars’a ezelden beri aşığım zaten

Kömürleşmiş alevli teninde
Devasa bir cehenneme dehliz açılıyor
Eğer günahların içinse bütün bu olanlar
Nefesini tut, lavları üfle ve zevk al

Seviştikçe evrenin dengesi bozuluyor bir bilsen
Düşüncenin cinnetidir dediler fikrin dik duruşu
Günahlarını sırtla, koşar adım kaç ve uzat ellerini
Bir kement geçirir gibi yakalarım seni bileklerinden