Pesimist Hayat Çıkmazı

Bir sessiz çığlık gibi yükseldi göğe,
Yüreğimdeki öfke ve kin...!
Önce ince bir ses duyuldu ta... uzaklardan.
Bütün bedenimi kaplayan bir uğultu sonrasında,
İliklerime kadar işleyen isyanın bütünlüğüydü bu haykırış ve gözyaşı!
Ardından gelen titremeydi buzdağının arkasındaki sis bulutu.
Kayboldum savrulan acılarımın ortasında,
Vurgun yedim bilinmezin ve bilinmeyenlerin dalgasında...
Kıyıya vurmadan sesimi duyurabilmekti belkide geceye...!
Bir yıldız kadar uzak,bir o kadar da parlaktı usumdaki o haşin ve hırçın düşünce...
Patlamaya hazır bir dinamit kadar sıcak ve öldürücüydü beni boğan gam...!
Şimdi göğü delercesine bir nara,
Göz dağı verircesine bir zılgıt patlatıyorum bulutların arasına...
Adeta silkelenircesine dökülüyor göğün bütün sermayesi,ayaklarımın dibine; bardaktan boşalırcasına...! ! !
Lakin gözlerimi dikiyorum ufuktaki boşluğun tam ortasına?
Ve sessizce çekiliyorum; silahımı kınına koyarcasına...
Ağır ve buruk bir edayla,arkama bakmadan limanı terkediyorum; HAYATI UMURSAMAZCASINA...! ! !