Fırtınalarında çok sürüklendim, duruldum
Ben senin aşklarından meşk lerinden yoruldum
İki çift tatlı sözüne muhtaç bir kul dum
Bir kez değil bin kez yıktın, bitti umudum
Hangi sözüne inanıp kanayım bilemedim
Sen bana çok güldün, ben sana gülemedim
Arasat ta kalmış gibi ne istediğini bilemedim
Beni uçurumdan iterken, kalbim deydin, görmedin
On gitmek bir kalmaktı, düşündüğün
Yalnız sen varsın dememek ti, övündüğün
Hatırla, kaç gönül sevdanda, ipimi çektiğin
Seninde boynuna geçecektir, pes artık dediğim gün
Düşerken bu kadar kararlı olman, boşuna
Dizlerinin dibindeyken sarılmak, gitmedi hoşuna
Nereden çıktı, şimdi bu gözyaşların, Allah aşkın
Sevinip mutlu olmalısı, büyük zafer kazandığına
Aslında çok şey borçlusun bana
Hatalarınla yüzleşme fırsatı sundum sana
Kırılınca insan, düzelmiyor muş, asla
Bende terk ediyorum seni,bir daha görmeme pahasına
Kayıt Tarihi : 4.4.2014 22:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rabia Yasin Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/04/pes-artik-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!