Geride kalıyor tüm yaşananlar
Herkes unutuyor yaptıklarını
Zaman denilen siyah tüller çekiyoruz geçmişe
Zor yıllar geçip gitti
Zor yıllar yakıp geçti
Zor yıllar aldı benden… beni bitirdi.
Yalnızlığım,
Tutsak etti beni kendine
Sardı kapkara kolları gecelerde
Yalnızlığım,
Bir tek ben ve o
Sırdaşım oldu kederimde
Titreyen dudaklarımda duyacaksın ismini
Belkide yırtıp atacaksın sende olan resmimi
Ne kadar saklasanda gördüm gizlediğini
Ellerinle sökeceksin sana ait sevgimi
Üşüyen ellerinde sıcaklığımın hissini
Mazlum Çimen türküleri dilimde
Masal İstanbul şehrinde karanlık bir gece
Karşılıksız dünya düzeni içinde
Kim derdi ki yıllar sonra tesadüfen karşılaşacağız,
Sen bana hala tutkulu aşık,
Ben senin için üzülen bir dost
Bir selamın karşılığı,
Sayfalar dolusu itiraf.
Sarayın ihtişamı
Kanatlar takıp uçuruyor gönlümü
Sanatçıların ilhamı oluyorum o dakika
Noktalama işaretlerini dolduruyorum hızla
Küçükken ve büyürken diye
Oysa
Vefa borcu ana hakkı gibi ödenmiyor
Mekanınız cennet nurları gibi aydınlık olsun sevdiklerim
Hakkınızı helal edin
Sayenizde yaşanıyor bu kısa süreli sahiplenmeler
Biliyorum herkes gibi bende kiracıyım bu dünyada
Kalbimi kırılmaz bir duvar sanma sevgili
Bu kadar ağır sözleri kaldırmaz bu yürek
Ezilir yorgun düşer tüm bedenim fakat
Bir gülüşünle hayata tekrar döner sevgili
Sanma gözyaşlarım dışarı aktı ve bitti
İçime akan ızdırabın yarası geçmez sevgili
Bu sabah uykumdan ağlayarak uyandım
Seni görmüştüm rüyamda
Ve ne kadar özlediğimi hatırladım
Yaşadığım acıların en büyüğü senin yokluğun oldu inan
Öyle zor ki sensizliği yaşamak
Sana o kadar ihtiyacım var ki anlatamam
Küllere sarılan duman gibi hafif hafif yak hissettirmeden
Yaşamayı anlamak olsun tek derdimiz
Büyülü rüzgarlar havalandırsın saçlarını İstanbul’un
Gömülü sırlarını hiçbir dil anlatmasın
Sincapların gezindiği korularında,
Eylülün gölgesinde bir yaz yaşamak ve
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!