Pervaz Şiiri - Deniz Altan

Senin için yazılan bir şiir yok...
Arama boşuna…
Kitaplar bahsetmiyor bizden…
Biz de bahsetmiyoruz…
Titreyen parmaklarımın seni yazmaya korkması gibi
Unutmuş taklidi yapıyoruz
Hatırlamama oyunları
Tek perdelik tek kişilik oyunlar
Herkes kendini söylüyor, öteki saydam…
Tüm camları kırmalı diyorum…
Kuşları öldüremesinler artık…
Tam da çıkmak isterken dışarı,
Tam da dönmek isterken evine...
Bir pencere pervazında beyin travması geçirmiş bir muhabbet kuşu cesedi
Ölüm sebebi fazlasıyla muhabbet
Öngörülemeyen konuşmalar sonrası intihar...
Kırılmış bir boyun kanamış bir kalp nefessiz bir ciğer
Gökyüzünden uzak durmalı
Saydam tuzaklarını boşa çıkarmalı hayatın...
Yavaş uçmalı, yavaş koşmalı, yada bir parça kan kalmalı her tuzakta...
Bir sonrakini uyarmak için...
Oysa boş durmuyor temizlik şirketleri
Kadınlar pencerelerden her Pazartesi
Yağmurun kan izlerini siliyor
Bir sonraki kurbanlarına hazırlıyorlar sahneyi
Ve hızla yaklaşıyoruz salıyı beklemeden
Akşam üstü kızıllığında pazartesinin
Daha bir kızıla boyuyoruz yüreğini ev sahibinin
Çatlaklardan akan kan, cama vuran kuşların tok sesi
Pervazdaki bu kez ben miyim sen mi?