Pervaneler Gibi Şiiri - Adnan Durmaz

şahan taylar kapaklandı döşünde
gökçe fidan aşklar yandı kül oldu
deli kavak yeli esti başında
goncagül yar sevdin amma el oldu
sen bahar büyüttün dolular vurdu
yüreğinin ovaları çöl oldu

kayasına külüngünü vurmadın
muhannetler dağ büyüttü yolunda
yaraların göz göz arttı sarmadın
sevdalardan keder kaldı elinde

felek ‘ettiğini bul’ dedi bana
‘yazıda-yabanda kal’ dedi bana

bir zaman coşkuyla sarmaşan umut
şimdi uzaklardan bakışır mıydı
mor yağmurlar yüreğini döverken
gülüş gözyaşıyla çakışır mıydı
kara gecelerde meyledip muma
yıldızlardan ürkmek yakışır mıydı

yol mu yalan-sen mi ürkek bilmedim
koşarsın koşarsın menzil bulunmaz
coşkusuz bir ömre değiştin aşkı
daha senden ala rezil bulunmaz

umudunu bin acıyla gam ettin
kederleri yüreğinde cem ettin
düşlerini kurda kuşa yem ettin
fırsatın kalesi sarptır alınmaz

felek 'ettiğini bul 'dedi bana
'akça ceren yarsiz kal' dedi bana

bir ömürlük yolu yayan gelmişim
dedim -zamaneden uzak kalmışım
uzandığım dallar elimde kalmış
sevdaya post diye yürek sermişim
devran sumsuk vurmuş her bir köşede
pervaneyi yanar iken sevmişim
dedim sevmesini böyle bilmişim

'bundan daha beter ol 'dedi bana
felek 'sevdalardan öl' dedi bana

adnan durmaz,bilirsin aşk da serseri,art yay,ank,2003