Peron Şiiri - Mustafa Uçar

ilk heceleri döküleli ağızdan şiirin
kaç mevsim kovaladı birbirini
birinin eli diğerinin omzunda, tutamadan
utanıp dokunmaktan kimi zaman da
iç içe geçen günlerinde yazın kışa, kışın yaza
zorladıkça uzaklaştı kelimeler

şehri anlatmaya yeltenen ben,
nasıl da kolay işim
mahpustur şehir, kurtarıversem
açılır tozlu yolları ve yaşlı insanlarıyla karşımda
bir bayram sabahını yaşarım

saat yönünde döner, döner dururum
saate bağlanmışım en ince sicimlerle
döndükçe keser boynumu iki hece
gece
geceyi anlatmalıyım
tozlu yollarda, yaşlı insanların bekleştiği kapı önlerinde
dönüp duran, kaçıp kovalamadan ama
bir rüzgarı anlatmalıyım, akrebe yelkovana

trenden inen yolcular garın kapısına bakıyorlar,
binenlerin gözleri saatte
akrebin son bir sözü var,
yelkovan uzaklaşır
yolcular gider
dükkanlar kapanır
ben elimde süpürge, peronlar boyu
temizlerim aklımdan geçen tüm sonsözlerini
şehre söyleyemediğim