Perişanım Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Bir ömürde,
Her yıl açacak,
Bir güldüm.
Artık şimdi,
Bir yılda,
Her mevsim solacak,
Bir çiçeğim.
Ben gül iken,
Herkez bana aşık,
Yollarıma güller dökülürdü.
Hayat,
Hayellerle doluydu.
Ama,
Toz pembe değildi.
Hayat gerçekdi.
Ben ve yaşantım,
Tam bir saçmalıktı.
Çok kötü aldandım.
Artık şimdi,
Sadece bir çiçeğim.
Dökülüp kuruyorum.
Herkez beni çok sevdi,
Bense hiç kimseyi.
Ben hep kendimi beğendim.
Hiç bir erkek beni hak etmiyor,
Derdim.
Oysa ben,
Yaşamayı hiç hak etmemişim.
Bunu şimdi anlıyorum.
Ne faydası olurki,
Ağlıyorum.
Bir gerçek vardıki,
Gül tek başına güzel değildi.
Ve kendine kalmamalıydı.
Şimdi çok yalnızım.
Artık kim varki,
Beni affedecek.
Bu eski gül,
Yeni çiçeği,
Sevip gerçek güzelliği yaşatacak,
Uğruma bir göz yaşı bile bulunamadı akacak.
Yağmurlarda bana küstü,
Beni ıslatacak,
Bir yağmur damlası bile yok.
İşte böyle her mevsim,
Acı acı kuruyup gidiyorum.....

02/01/2007
salı