Perişanım Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Sessizliğine gömdüm düşlerini
Yokluğunda bir resimle yetindim
Merak etme hala gözyaşlarım düşüyor
Yalnızlığı hissettim iliklerime kadar
Uyuşturucu değildin, gölgeni özledim
Kıskandım evreni bir kere daha
Sana sahip benim dışımda
Bilsen sana yazmamak için kaç kalem kırdım
Kaç kere kana buladım ellerimi
Yazmadım yazmadım da
Ne vakit şiir okusam sana
Ne vakit roman okusam sana
Ne vakit bir melodi duysam şu aciz kulağımla hepsi sana
Sana çıkıyor sanki tüm yollar
Hiç adil değil bu harita
Boğuluyorum nefes alırken
Sızlıyor ve titriyor ellerim uzunca
Gözlerim dalmış ırağa ne acayip
Tutunamıyorum artık bi dala
Sesine saklanmak var emelimde
Mataramdaki son su damlası
Yarısı kırık aynama son bakışım
En sevdiğim resminle vedalaşmayı unuttum
Ne vefasızım ne adiyim ne hadsizim
Yokluğuna bile sadık bir garibim
Perşanım...