Perişanım Şiiri - Ümit Ürper

kahrediyor yokluğun beni
sen yokken ben ne aldeyim bilemedin ki
bırakıp gittiğin gün sen beni
perişan olduğumu nerden bilecektin ki

sensiz kaldığım günlerde yanıma gelen olmadı
ağladım ama sesimi duyan olmadı
feryadım dağa taşa duyuldu
perişan oldum ama senin haberin bile olmadı

şimdi sensiz boş bir sokakta ağlıyorm
belki gelecek diye hayal kuruyorum
çok yoruldum be canım
sensiz hayal bile kuramıyorum

dön gel çaresiz bırak ma beni
seni seven kalbime acı uzat elini
bırakıp giderken düşün dün mü sen beni
perişanım yarim dönde gör halimi

sebebsizdi gidişin neden gittin bilemedim
sana ömrümü verdim iste canımada vereyim
sensiz bu hayatı neylerim
perişan bir haldeyim dön gel sevdiğim