Perişan Gönlüm Şiiri - Yılmaz Ökçin

(Bu şiirim arkadaşım Nafizçelebinin hissiyatını yansıtmaktadır)

Tek şiarın insanlıktı dünyada
Senden başka yar diyemem ben yada
Ah ederim gelemazsin fferyada
Gönül gitti gönlüm oldu perişan

Güzelliğin görmemiştim huride
Tatlı sesin duyamamki peride
İki yavru bırakarak geride
Gönül gitti gönlüm oldu perişan

Berna öksüz bülent boynunu büktü
Bir ben deyil duyan göz yaşı döktü
Kara bulutmuş gam üstüme çöktü
Gönül gitti gönlüm oldu perişan

İlk baharda solarmıydı hiç yaprak
Yari yedin obur toprag aç toprak
Aşk oduna nafizini yakarak
Gönül gitti gönlüm oldu perişan

(Erzurum 1986)