Perişan Devrişan Şiiri - Seyfi Karaca

Tek başına bir serüven olsa
Hadi robinsonum dersin
Karaya oturmuş o hayattan kırık gemide ne varsa
Hep uzak ufuklara kimselerin görmediği bayraklar sallayarak
Gelen giden olmazsa aklında sayıkladığın
Son kalıntılarından insan izi sürmelerle
Kuşla kurtla cancana..
Olmazsa ilk kıyıya vuran yok bişr umutta
Kırar ular gittiğin adımlardan gersingerisine
Sivil ve gürültüsü kalabalık karmaşana dönersin
Ama ya nesiller boyu insan yükün
Dişinden damağından artırdığın dilin,
sende biriken geçmişin...görgün...
Çolun çocuğun rızkı
Alıştığın akran ve ahbabın...
Hatırı gün be gün yiten ilgisiz alakasız toplumun...
Pergel değil ki..Şimdi en ıssız adanın üstünde
Tatilyacı turistik uçaklar sıra bekleşiyor iniş kalkışa
Şimdi ahir zahir tunç bilekli asit ve baz..
Bükesin hemen uzandığın serüvenden
Hemen öyle kalkıp gidilmiyor
Şimdiki hal tıklım tıklım her yer kopuk kaçak firar
Ey mevlevi...! Şimdi başka dönüyor
Gurbetliğinde insansız devrinen
Perişan devrişan

Seyfi Karaca........Ekim / 10