Perişan Şiiri - Abbas Paksoy

Giderim, karanlık yol’larda.
Ben perişan, ana’m perişan,
Bana sır vermiyor, kul’larda.
Ben perişan, can’ım perişan.

Neslim olsun dedim, evlendim.
Demek ki, boşuna eğlendim.
Yapma böyle diye, söylendim.
Ben perişan, kuzu’m perişan,

Cahile, söz hiç fayda etmez.
İnatlaşır, yerinden gitmez.
Baca’mda, duman doğru tütmez.
Ben perişan, hanım perişan.

Güneş doğar, al gül’ler açar.
Kokusu, uzaklara uçar.
Ben kalırım, çaresiz naçar.
Ben perişan, gül’ler perişan.

Geçmişimi, özlemem asla.
Mazilerim geçti, hep yasla.
Rab'bim, deli gönlümü usla.
Ben perişan, gün’ler perişan.

İnlerim, inlerim duyulmaz.
Bu, çarpık düzen’e, uyulmaz.
Yaşadığım, hayat sayılmaz.
Ben perişan, Paksoy perişan.