Perişan Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Yine gökyüzünü bulut kapladı
Duruşu perişan hali perişan
Çekip gam okunu kalbe sapladı
Çiçeği perişan dalı perişan

Bilmez kimse gönlündeki yarayı
Gündüz gözü arar durur çırayı
Baksan dersin yıkılmıştır sarayı
Gülüşü perişan dili perişan

İnsanoğlu nankördür hep gözünde
Hile dolap yok aslında özünde
İçini yansıtır her bir sözünde
Bahçesi perişan gülü perişan

Bir bakarsın görünür bütün dişi
Hayal kurup hüzün aramak işi
Bunca naza katlanamaz her kişi
Yareni perişan yari perişan

Düşleri atlıdır kendisi yaya
Sorar durur neden geldim dünyaya
Dalmak ister özlediği rüyaya
Uykusu perişan düşü perişan

Kara gözler derinlere çok dalar
İçinde hep derdin ezgisi çalar
Zaman geçmez sayılır dakikalar
Baharı perişan güzü perişan

Yağmur damlaları dökülür gözden
İnce ruhlu kırılır her bir sözden
Od düşmüş gönlünde geçilmez közden
Ateşi perişan harı perişan

Küser durur barışması çok yakın
Göz pınarına yaş, ediyor akın
Kalbini kırmaya uğraşma sakın
Hiddeti perişan kini perişan

Ziya oldum görsün diye önünü
Yarını düşleyip silsin dününü
Bayrama çevirdim her bir günününü
En sonunda etti beni perişan