Perişan Şiiri - Ramazan Özütürk

Gölgemde sallanır sevi dalları
Yapraklar sarardı, dalı perişan
Bir buruk varoluş yarin yolları
Toz bulutu inmiş, yolu perişan

Sararmış, solmuşta bir yığın yaprak
Seviden eser yok, yutmuş toz, toprak
Varoluşlar ister başından savmak
Yol vermez kör duvar, hali perişan

Sağı, solu yorgun menekşe gözlü
Bilinmez ellere doğuştan sözlü
Sarı saçları var, altından özlü
Kaptırmış borana, teli perişan

Bir ah çekse bütün yıldızlar titrer
Samanyolu ötesinden dönerler
Yürek kapısından buruk girerler
Akıtır göz yaşı, seli perişan

Kimi zaman öksüz bakar yarına
Sessiz kalır, yürek düşkün arına
Vurulmuş pranga kalp sevdasına
Eritir kara sevda, beli perişan

Kol, kanat çırpması kuş çırpınışı
Şah damarı atmaz, yok yol çıkışı
Özütürk der; ben de yürek yakışı
Cehenneme döndü, gülü perişan