Perişan Şiiri - Ferhat Akın

Atam demiş efendidir köylüler
Efendi perişan beyi perişan
Yıkılmış duvarlar harabe olmuş
Haneler perişan evi perişan

Karlar yağmış bizim gül bahçesine,
Dalları perişan gülü perişan.
Benim köyüm terk edilmiş kadere,
Kulları perişan yolu perişan.

Gaz lambası odaları islemiş,
Odalar perişan ciğer perişan.
Çalışıp da bu milleti beslemiş,
Bütün köylü çoluk çocuk perişan.

Satmak için yetiştirmiş ürünü,
Alıcı neşeli satan perişan.
Bizim köylü ölmüş ağlayanı yok,
Ölmüşte mezarda yatan perişan.

Çalışmadan toz toprağa karışmış,
Üzülür haline durgun perişan.
Bir akşamüzeri tarladan dönmüş,
Ferhat’ın (senemi) yorgun perişan.