Perişan Şiiri - Yılmaz Özdemir

Bülbül gelmez oldu bahçeme,
Bükmüş boynunu güller perişan.
Ayrılık oku değdi sineme,
Söz anlatamaz halimi diller perişan.

Dert bürüdü şu garip başımı,
Zehire çevirdi tatlı aşımı,
İçime akıttım göz yaşımı,
Yüreğimde akan seller perişan.

Canansız dünyanın tadı olur mu?
Bilmem can cananı bulur mu?
Kimseye kalmayan bana kalır mı?
Seven yari sarmayan kollar perişan.

Gönül bu ellerden gider mi dersin,
Bu dert beni böyle güder mi dersin,
Dünya malı bir bakış eder mi dersin,
Zalimin elinden haller perişan.

Dost bağında bülbül öterse,
Dostun dediği bir gün biterse,
Felek dediğini şimdi tutarsa,
Dosta ulaşmayan yollar perişan.