Peri Su Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Sana uzak kentlerden birinde,
Belkide bu ilginç denizlinin bir köşesinde,
Zamanın bilinmeyen bir yerinde,
Seni ve ela gözleri anımsattı akşam güneşini…

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi,
İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri,
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu,
Peri saçlarını izliyordum uzaktan bir Su gibi…

Kulağının arkası düşmüştü ve burnun herkesten başkaydı işte,
Güldüğün zaman yukarı bakardın yukarı kalkan başınla,
Ve gülen gözlerin vardı daha bakmaya imkan bulamadığım,
Ne güzeldiler, sen bilmiyordun, sen duymuyordun…,

Ben, seni seviyordum, sen bunu bilmiyordun,
Kalbime sığınıyordu aklımdan geçenler,
Duvarlara vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu,
Hıçkırıklarımı duymuyordun, ben anlayamıyordun…

Ama ben seni seviyordum,
Bazen bir kaldırım taşında bazen Çamlıkta
Bazen bir otobüs durağında sen gel diye beklerdim
Herkesten farklı benim için özeldin,
Ben seni aylar önce hissetmiştim…

Kaşlarını yukarı atsan da bilirim isterdin,
Sende sımsıcak bir yürekte erirdi giderdin,
Ve ben, ben seni severdim sen bilmezdin,
Sen dal, dal bir çiçektin, sen onları satmak isterdin…

Bense bir köşede sana bakar keşkeler içindeyim,
Bana bir çağrı atsan bir evet desen sevinçten ölür giderdim,
Ama sen seni sevdiğimi bilmiyorsun,
Sen hala bana merhaba demiyorsun…

İki satrır şiir kokan satırlarda tanıdım seni,
Sen bilmesende ben yüreğimde hissettim seni,
Onlarca mesaj attım dedim okur belki,
Ve sen, sen hayatımın inna ki İLKİ...