Peri Kızlarının Türküsü Şiiri - Nemir Enver

Peri Kızlarının Türküsü

Duygularımızı yağmur ıslattı
Ay ise içinde kandîller yaktı
Çingene kâfileleri: Yolunuzu şiirlerimizle bulun,
Sehere doğru yürüyün,
Yarına doğru yürüyün!!
Biz peri kızlarıyız.... Gözümüze uyku girmez,
Karanlıkta,
Tepelerde dolaşırız veya mezarlıklarda koşarız,
Her yolcuya âşık olur,
Gençlik ve aşk şarkıları dinletiriz.
İnsânlardan.... Genç bir kız konarsa
Mezar yalnızlığı veya çukur karanlığı
Onu sıkarsa
Türkülerimiz, toprağı deler ve ona varır:
“çıplaksan eğer,
elbiselerini ağaçtaki örümcekler örecekler
her bir ipine, ayrı bir nağme koyacaklar.
kader izin verinceye;
ölüler hesâp günü mahşere çıkıncaya kadar, uyumalısın.
vefâlı sevgilinin, yüzü gülüyor,
bir başkasını bulmuş.
doğrusu, onun tâze vücûdunda seni görmüş
kirpikleriyle gözleri: yüreğine od,
gözüne uykusuzluk düşürmüş,
seni onda görmüş, seni arzulamış......
keşke bekleseymiş!!....
Gülayşem!!....”
***

Çocuğa, ışık kelebekler göndeririz
Ağaç karanlığında, kanat çırpsınlar,
Âşık gözümüzde vedâyı görür
Tren düdük çalar, yelken çırpınır.
Şâir şiir yazarsa, onun oluruz
Dumân gönderir,
En güzel beyti, ona biz hâzırlarız......
Türkü söylemeye başlarız:
“sinbad’ın gemileri denizde kayıp oldu
bir adaya geldi, deniz kabukları fısıldaşıyordu:
ay kraliçeye aşık oldu
sarayın tepesinden hiç ayrılmaz oldu”.
Şâir ağlıyordu:”beni ülkesine götürün
çünkü onu seviyorum
çünkü ay benim! diyordu”
Ve delirdi.... Ve intihâr etti.
***

Ve ay’ı içimize çekeriz
Seher olana kadar
Mezarlıklarda koşarız
Şâirleri şaşırtırız
Ve herkesi yanıltırız!!....

Mecidiyeköy, 08.05.01