Perdesi Hiç Açılmamış Sabahlar

her şeyin uzağında durduğum  zamanlarım çoktur
çoktur perdesi hiç açılmamış sabahlarım da 
ağzıma yalnızlığın elinden su içirmişliğim 
uzun bekleyişler ülkesine benzer
o yüzden yatağımın başucu

çokça refakatçısıydım kendimin, garsonu da
atmışlığım da çoktur kendi içime
tabak, çatal, kaşık ve bıçak 
ve o doymak bilmez iştahıma 
amerikan servisi üzerinde hayallerimi yedirmişliğim de

düşlerimde oldu dedemin o köstekli saatine benzeyen
arasıra yelek cebinden çıkartıp metalini ışıldattığı 
zincirin bir ucu cepte hani o kalbe uzanan diğer ucu 
Ata yadigârı deyip sürdüm izini
ensemde halka halka bir boyunduruk
kanattığım da çoktur kalbimi kendi dişlerimle

bir mahrumiyet ülkesiyim çoktandır
dış mihraklar kesti ilişkisini benimle
aramızda Çin seddi gibi uzun sınırlar
bitti Bonitetler 
bitti
ve boykott dediler hep bir ağızdan 
bir “boy” kaldı da yastığımın altı
“un” işçi pantolonu içinde
kott kısmını ise refakatçım üstlendi

yani azbuçuk Amerika

aklımı hiç havalandırmadığım zamanlarım da
çoktur benim kapı eşiklerini, sansarlar tutar
daha kapı kulplerinde kemirirlerdi oksijeni
ilk orada inanmaya başladı akciğerim de 
işte her şey nasip sözüne

ki annem arasıra yoklamasaydı
tavan boşluğumu ben bile inanabilirdim
henüz beni hiç kimsenin doğurmadığına
annem çıkar gelir hep elinde bir yaş pasta, 
bir adım daha yürümüş yaşıma

azcık dürtüklenirdi ucundan yastık
azcık çocuklaşırdı yorgan
azcık ayaklanırdı aşka giden
yol mideden geçere

sonrası mı sonrası işte sadece
solgun desenli kağıt peçetelerim

annem ki
taşı sıksa  suyunu çıkarır gömleği sırtında
mutlaka koyar giderdi, 
kâseme yarım kesilmiş limon gibi
babama benzerliğimi de
ve kalırdı hep
limonu acaba göze mi damlatmalı
yoksa sıkmalı mı bir bardak çaya

ben yine döner aynı şiirlere sıkardım kalbimin suyunu 
balkonun kulağını ise, hep aynı küpe çiçeği

sonrası mı sonrası işte
yarım yarım kesilmiş limonlar
ki hâlâ çürütürler kâsemi...