Perdenin Öteki Yüzü Şiiri - Kenan Kara

Birkaç anı ilikledim bugün
Perdelerimin ufka bakmayan
İçe dönük yüzlerine
Bugün bir şiir düştü
Gözbebeklerinin perdesine
Akşamüstü güneşiyle birlikte
Önce kızıla boyandı kelimeler
Sonra yeryüzüne dağıldılar
Yorgun kelimeler ki mızrak gibi saplanırlar bağrına dünyanın
O yıldızlar ki renk değiştirirler göz bebeklerinde
Ufkun ötesinde yeni hayaller kurarken

Bugün biraz daha yorgun değil yılkı atları
Dimağlarında sana ait birer iz taşıyorlar
Rüzgarlar öyle eskisi gibi öfkeli değil
Saçlarına düşen çiğ damlaları
Evet
Onların da payına bir kaç kelimelik yalnızlık düştü

Serancamı yaklaşan şu kısacık ömrümde
Sen hangi yardan bakıyorsun
Sayılı günlerime
Dünya ne yöne dönüyor
Sen neden gelmiyorsu
Şafağı boğan bu tekinsiz gecede bile
Bilmiyorum

Koca koca kayaları yerinden söken
Bitmeyen nehirler gibi
Sürekli bir meylim var sana, anlasana
Sana doğru geliyorum
Patiska mendilimde
Çok keskin cam kırıkları taşıyorum

Kalbur üstü umutlar resmedilmiş
Viran edilmiş şu mağaranın duvar diplerine
Faili meçhul katlime
Kufe halkı dahildi
Ben başı kesik gövde kadar sükunetteyim
Gözlerine yağmur suları karışmışken

Ellerine üzülüyorum ben
Bir çift kanat gibi
Seni taşıyamayan ellerine
Yüzüne bakıyorum bugünlerde
Bir tebessümle
Bir cinayeti daha erteleyen
Sonu olmayan savaşları bitiren
Gülüşüne sarılıyorum