Perdenin Öbür Tarafı Şiiri - Übeyt Öztunç

İki yabancıyız artık bu şehre
Ne gezdiğimiz sokaklar
Ne oturduğumuz banklar
Ne de baktığımız gökyüzü tanır bizi

Başımı alıp çıkıyorum daldığım düşüncelerden
Hiç birşey duymadan
Hiçbir yere bakmadan
Yürüyorum anlamsız adımlarla

Çektiğim sigaralar boğazımı düyümlüyor
Kalbimde yersiz bir sızı
Düştüğüm yerden haykırıyorum
Sessiz bir çığlıkla

Gülü dikeniyle sever ya insan
Bu hayatı acısıyla severmi bilmem
ben sevmedim
Ne Newyork ta yüksek dozdan bayılanı
Nede Van da elleri sertleşmiş umutsuz dayıyı

Kendimden kaçıyorum akşam üstleri
Sesismeden uzaklara
Duymasın kulaklarım iç sesimi
İnsan kendinden kaçar mı

Senfonisi ağır gelen bir müzik
Çölleşmiş gözlerimi yaşartmıyor bile
Bir bilsen kaç gece öyle mahrur kaldı
Söyledim kulak bile asmadan
Donuk ,öyle sensiz öyle yanlız
Yinede sakladı perdenin öbür tarafını..