Pencereme Kar Yağıyor Şiiri - Samet Gül

PENCEREME KAR YAĞIYOR

Gümüşi bir ay ve beraberinde
Usul usul ve tenha kar karnavalı
Göklerin sonsuzluğundan elçi geldiler
Kimsesizliğin ve yalnızlığın adresleri
Şehrin unutulmuş kuytu yerlerine
Bir akşam vakti misafir oldular

Rüzgarın içli türküsü eşliğinde
Sokaklarda bir düğün havası şimdi
Bütün ağaçlar taçlandı bu gece
Ay, bir ana, gözlerini kırpmadı
Gece boyunca biteviye
Dalgaları kıyılarında emzirdi

Bir umut, bir sevinç oldu kar
Bir beyaz huzur saçtı geceye
Gözlerine ay doğan bir ahuya
Bir akşamlık bahar kaldı.

Sonra misafirler
Bir otobüsün arkasından el sallar gibi
Sabahı beklemeden gittiler.
Bu gidişe baykuşlar bile üzüldüler.

Belkide hiç duyan olmadı bu gece
Köpeklerin karlarda eriyen
Saygısız ulumalarını.

Gece sırlarını saklayamadı
Bu karnaval akşamı.
Nereden bilebilirdi ki
Penceremde ay vardı.

14 -01 – 2000
SİVAS