Pencerem Şiiri - Emine Usta

Elim kafamda, saatlerce öylesine bakarım
Penceremden dışarı
Pencerem olmuştur bana her zaman
Benim dünyaya açılan kapım
Bu küçük dünyamdan
Yaşamı seyrederim öylece
Bıkmadan, usanmadan
Kimi zaman güneşin doğuşunu seyrederim
Kimi zaman batışını
Penceremden yaşarım hüznü ve sevinci
Güneşin doğuşuyla kalbin kıpır kıpır olur,
Sevincim kat kat olur yüreğimde kuşlar uçururum
O an kucaklarım dağları, taşları
Güneşin batışıyla hüzünlenmeyi yaşarım
Kabarır duygularım, kimi zaman ağlarım da
Ama içimdedir güzel sabahların umudu
Bitimsiz sevgilerde bulurum kendimi
Yaşarım penceremden ben bütün mevsimleri
Baharın uyanışında duyumsarken yeniden doğuşu
Son bulan bir ömrün bitişi gibi
Sonbaharda yaşarım yavaş yavaş yok oluşları
Yağmurun yağışını bile ben penceremden yaşarım
Penceremde yaşarım yağmurda ıslanmayı ağaçlar gibi
Toprak kokmayı nemli nemli
Toprağa bir fidan dikmeyi hayaller dolusu
Kucaklamayı bütün doğayı bütün doğayı
Hissetmeyi dağlardaki bütün çiçeklerin kokusunu
Bir çiçeğe, bir güle dalında dokunabilmeyi
Koklamayı misler gibi kalpler dolusu
Kokusunda şifalar bulabilmeyi, penceremden yaşarım
Penceremde yaşarım sokaklarda koşabilmeyi
Çocuklar gibi koşup oynamayı
Kuşlar ve ağaçlar arasına karışmayı
Kuşlarlar gibi özgürce uçabilmeyi
Bir bebeği kucağımda okşayarak sevebilmeyi
Ya da birine selam verebilmeyi,
Kumsalda çıplak ayak yürüyebilmeyi, penceremden yaşarım
Penceremden yaşarım bir imdada koşabilmeyi
Bir dolmuşta bir yaşlıya yer verebilmeyi
Penceremden sevdalara düşebilmeyi
Ben penceremden yaşarım
Pencermden yaşarım bütün herşeyi
Sahip olmak varken dört tekerlekli arabaya
Ben iki tekerlekli arabamla her zaman penceremde
Hüzünleri sevgilerde yıkayıp yaşama
Penceremden hayat dolu bakarım...