Pencerem Şiiri - Ecem Köz

Şehrimde gün doğmakta
Penceremden kucaklıyorum seni
Sende görüyormusun gün doğmakta
Karanlığa boğulmuş yüreklerimiz garipsemekte
Ama biz yine habersiz
Yaşıyor sanıyoruz çürüyen ruhumuzu
Hoyratca harcadık aşkımızı
Son demlerinide ayrı geçiriyoruz
Yollar değil canımızı yakan
Aldanmadık hani boş laflara
Biliyorduk
Biliyordum nasılsa gözlerin bakmayacak sadece bana
Onlarıda kucakladım penceremden
İçinde sen geçen cümleler heyecanlandırır beni
Yaptığın ihanetler umursamaz tavrımla eriyip gider
Akan gözyaşlarımla
Bir iz daha bize
Şehrimde gün doğmakta
Gelmedin hala....