Terini akıtmak zor bu devirde
Kurutmak alnında akşam üzeri düşlerde
Penceresinde kendi aleminde
Kimsesiz kalmış bir sokağın
Yanmayan sokak lambasında
Öyle muhabbet bağına girmek değil yok
Şiir yazmak yalnızlığın mahkumluğunda
Türküsünde anadolunun bozkırlarında
Dağları özlemek kentli söylemlerde
Özgürlüğü düşünmek tembel ıslıklarda
Ve su gibi saf dizelerde..
Yazmak zor bu devirde
Satırlara yazarken duygulu bir şiirde
Bunca gereksiz argümanda
Doğruyu bulmak ne kadar zor
Söylemlerin neyse osun arkadaş
Kedereş bir ömrün ortasında
Hep sınıfta kalmış
Her sınıfsal ayrımcılıkta
Tutmuş kendini kınamış
Bırakmış işi gücü
Penceresini ardına kadar açmış
Anlayamamışlar bir çiçeği düşünmenin
Ağaçlarla arkadaş olup
Kedilerin dostluğuyla mutlu olmanın
Dayanmak için zalimliğe
Bir umut belki bir kaçış
Toplumsal bir doktirinin sefilliği
Baskın ve dayatılan nüanslar
Herkesin sorunudur aslında
Ve insanlar
Büyük idealler uğruna büyük laflar ederler
Yarınlardan ,yarınlardan umutlu…
Kayıt Tarihi : 24.9.2021 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu laf, biraz da modadır...
"Ölü toprağı serildiğinde, bir toplumun üzerine....."
Aslında söyletilmek istendiği, yılgınlığa, çözümsüzlüğe alıştırılmak içindir "zor" dedirtmek insanlara... O "pencere açılmasın", umut yeşermesin, düşünmesin toplum diyedir..
Bir düşüncedir
Hatta projedir!
"Herkesin sorunudur" elbet, "dayatmalar!"
Ufku karartma, "çözüm bende, bana biat edeceksin" demeler, toplumun sorunudur...
Fakat....
Önce "bizim", şiirlerin, şairlerin
Yazanların
Düşünenlerin
Düşündüğünü söyleyebilme yeteneği ve sorumluluğu olanların sorunudur....
Şiir de o pencereden bakıyor, kanımca..
Tebrikler Ali Kemal Bey....
Yorumunuzla değer kattınız .Saygılarımla selamlıyorum hocam
TÜM YORUMLAR (1)