Pencerelerdeki Bütün Bakışlarımı Sana Bı ...

Bütün kırılgan bakışlarım sendeydi…
Ardına umutları, umutsuzlukları, sevinç ve gözyaşlarımı toplayan sade bir bakıştı bu…

Bir dünya yaşamı, bir hayatın tümü bu…

Ama en çok el ele olduğumuz zamanların görüntüsü takılırdı gözlerime…

Yaşanmış veya sadece külleri geride kalmış bir iç duygusunun yıkılışını tekrar acılarıyla yaşamak belki de haksızlıktı kendime…
Ama
Kendi elimle yakılmamış bir sevginin küllerini toplamak bu gün yüreğimi yırtan bir yaşama sokuyor beni…

Üzgünüm, sahip olamadığım bir aşkın sahipsizlik bedelini ödüyorum…
Ağır bir yük kaldırışı bu, belini büküyor insanın…
Dayanılmaz sızılar geçiyor bedenimden…
Bir beden çöküşüne şahit olmak çekilir acılardan olmasa gerek deyip, teselli veriyorum kendi kendime…

Kaç yürek, bu dalgalanmalarda sallanmaz?
Kaç yürek yıkılmaz bir pamuk balyası gibi?
Camlardan karartılarla güreşmek döküyor bedeni yere…
Ardında bıraktığı aşk ağlıyor…
Ağlatıyor da…
Sadece bir sıcaklık dolaşıyor damarlarda…
Parmak uçları hissiz…
Beyin duyarsız…
Bilinmezlik bir gölge savaşının ardında kalan bir ney sesi bu ruhu kalın kalın dolduran ve huzura sokan…

Ozanların dilinden dökülen yâr nerdesin cümlelerinin yüreğe kurşun gibi işleyişi bu sanki...

Ağır bir demir yuvarlağı oturuyor yüreğin orta göbeğine…
Ve
yâr nerdesin sen gideli ben harabım, harap oldum dercesine taş atıyor bedene yar nerdesin… Ellere bıraktığım eller… Boş…
Gök yüzü üstüme çöküyor, alası sarımavisi karışmış alacasına bakışlarım…
Gözler kirpiklerini çarpıştıramıyor, donuk bakışlarda…
Ve
bir ar sıkıntısı başlıyor boş düşüncelerimin ardına…
Yâr sen neredesin?
Geçmişte kalan bir aşkın külleri dağılmadan gömülüyor, sevmenin bedeli yangın yerine çeviriyor yüreği…
Ben neredeyim yâr…

Sesinden nefret etmek öldürüyor beni, küllerin yanına yığılmak için…
Bu hasret bitmeden gömüyorum, geride kaldı ve toplanıyor artık bu aşkın enkazı…

Bütün kırılgan bakışlarım sende artık…

Kapının ardına başımı dayayarak evden çıkışının merdiven uçlarından çıkan ayak sesleriydi kulaklarımda kalan, gözlerimden yaşlar akıtan sesler…

Gidenle kalan arasında sallanan bir sarkaç sanki hayatım…
Yağmuru çiseleyen bulutların arasından nasıl bakıyorsun bana… Ancak gözlerimiz bu çiseleyenlerin damlaların ardında kalan bulutlarla birleşiyor…
Sağanak hasretiyle gelen bir bakış bu…
Ve sen kör bir bakışın ardında kalan sevdam…
Yüreğim kaynıyor benim…

Oysa ıslatan yağmuru özleyerek hasretle bakıyorum gökyüzüne…

Ve de korkarım…
Bakışlarımı saklayarak gecenin alacası çöker içime…
Bir sessizlik hüküm sürer içimde…
Yalnızlaşırım…
Bulutların dağınıklığıyla titremelerim başlar…

Hani derim ya...
Yarılmış topraklarla tarif edecekler bizi diye...
İşte bu tariflerledir ki sokaklarda olur sabahlarımız...

Döner dururuz kendi merkezimizde.

Bazen bir kalem yazar sadece...
Bazen de kalem hem yazar hem de düşündürür...

Belki hasrete yönelir...
Belki de nefrete...
Veya özleme...

İşte kalem bu yüreğin fokurdamasını anlatır... Çoğu zaman bakışlara...

Sadece düşündüm ben gözlerimin ardında kalan satırlarla...

Bazen de düşünmek bir şey diyememek gibi gelir bana...
Ama ben demek istiyorum...
Yüreğim kaynıyor benim...

Oysa ıslatan yağmuru özleyerek gökyüzüne hasretle bakıyorum...