Pencereler Şiiri - Emin Gümüştepe

Baktım ömrüm nasıl görünür içerden
Nasıl yürür insanlar kaldırımlarda benim ayaklarımla
Ve nasıl ekmek götürürler evlerine
Nasıl bakarlar kaş altından güzel kadınlara
Benim gözlerimle
Seyrederim kimi ıslık çalar dudaklarımla
Cebine atar ellerini kimisi
Meteliksiz buz kesmiş ceplerine
Donar ellerim
Ağlarım pencerelerde pencereler tutmaz ellerimden
Bakarım sonra anneler nasıl sakınır çocuklarını
Nasıl tutar babaları ellerinden
Yüreğim sıcacık olur birden
Bir çocuk olur tutarım babamın ellerinden
Bayramlık almaya giderim
Bulmuşken annemi yatıveririm dizlerine
Nazlanır ağlarım iş olsun diye
Ağlarım bakarken pencerelerden
Pencereler silmez göz yaşlarımı
Sonra döner bakarım pencerelerine
Umutsuzca sevdiğim şu öğretmen kızın
Pencereler bakar bana
Sapsarı gözleriyle
Belki onlar anlar derim
Gezerim caddelerde anlamaz pencereler beni...