Pencereden Yaşamak Şiiri - Hüseyin İlhan

Bir sokağa girer gibi
Başlar yeni gün
Nesi varsa pencereden görülür
Biraz hüzün, biraz düğün
Biraz da kanı kaynar
İçi bulanık, dışı düzgün

Kelebekler uçtukça güzelleşir, oysa
İçimden akan şarkılar
Su çeken sandallar gibi eceline susamış
Ve geceye kafa tutar
Açar açmaz dağlara kapısını
Umutlara yağan karlar
Ve kış akşamları gibi üzgün

Gölgesine asılmış günler
Ve zaman diyorum, geçiyorsa sokaktan
Dile kolay, sensiz geçiyor
Bu yolun yolcusu
Her kalp hastası gibi düşe kalka
Ve nabzını bağlayıp bir tebessüme
Gözü arkada yürür
Sıfırdan başlamak için hayata
Sen güldüğün gün ölür

Gelelim pencereye
Hani dışarıda kar da yağıyor
Yaşamak diyoruz sokak seyrine
Buz tutmuş bakraçlarla
Kaldırımlara ayak vurup
Boğulmak için su arıyoruz
Boynumuz bükük, yüzümüz dökük
Baş aşağı salıyoruz hayatı
Yağmur yağsa karaya vuruyoruz

Yaprak kadar hafif toprakta yüküm
Kör bıçakla kestim selam sabahı
Rüzgarın elinde bir tatsız şiir
Ve mavi de olsa renklerin şahı
Bizim payımıza düştü kördüğüm
Belki umut vardır yalnız kim bilir
Bir zaman doğacak bir çocuk gibi
Avucunda güneşi tutarak gelir.

18,12,2004-İstanbul